Hoeveelnachtjesslapen.nl

Acrobaten, goochelaars, kunstenaars, straatmuzikanten is wat jevindt in het centrum van Melbourne. De stad is versierd met streetart, oftewel graffiti in kleine steegjes. Als je een dag niets te doen hebt, ga richting centrum en zwijmel de hele dag bij de bandjes die hier nummers weggeven in het Mumford & Sons-genre. Zo hebben wij op dag 1 in Melbourne ons vermaakt en men kent inmiddels mijn zwak voor bandjes. Het is echter zo dat het betreffende bandje, Woodlock, een geschatte gemiddelde leeftijd had van 18,8. Nu heb ik de laatste jaren mijn ondergrens wat leeftijd betreft al een aantal keer bijgesteld, maar dit gaat deze cougar in wording zelfs iets te ver. Ze waren wel goed, deze jongemannen dus al wat ik kon doen om te supporten was een cdtje aan te schaffen. Van het straatbandje gaan we naar een kroegje waar The Elliotts spelen, het bandje wat we in Singapore hebben ontmoet. Leuk hen weer te zien en dat was wederzijds, wat resulteerde in een nummer opgedragen aan their Dutch friends.

Terwijl wij in Melbourne zijn is ook de Australian Open begonnen. Big happening. Op fed square, een plein midden in de stad, hangt een groot scherm en worden de wedstrijden de hele dag uitgezonden. Men ligt hier in campingstoelen in de zon tennis te kijken terwijl de temperatuur oploopt tot zo’n 40 graden. Bernard Tomic is de Australische favoriet en de bedoeling is dat hij hoge ogen gaat gooien. Wij hebben kaartjes weten te bemachtigen voor zijn eerste wedstrijd in de Rod Laver Arena. Het melbourne park is omgetoverd tot een soort festivalterrein met naast al de tennisbanen ook een Heinekenstage. In plaats van het muntje (ter waarde van 2,50) dat wij betalen voor een pilsje op een festival, betaal je hier 9 dollar voor een glaasje Heineken. Desondanks hangt hier wel een leuke sfeer en kopen mensen een dagpas, niet voor het tennis, maar om hier te drinken. De wedstrijd zelf is een eitje voor Bernie, maar echt te gek om een keer mee te maken. Een groot stadion voor zo’n klein veldje en wij hebben sponsorplaatsen dus perfect zicht. Terwijl ik dit schrijf is Tomic met zijn derde wedstrijd bezig tegen good old Roger Federer. Was ook leuk geweest, maar uiteraard naar mate het toernooi vordert, hoe meer je betaalt voor een kaartje voor zo’n wedstrijd.

Na een kleine week in Melbourne zijn we nu al een aantal dagen in Drouin bij mijn Ome Dick en tante Annette. Als we laat in de middag aankomen staat er die avond een bbq op ons te wachten. Kedie en ik kunnen ons enthousiasme niet verbergen en er ontsnapt een grote “jeej” uit mijn mond wanneer ik een fles curry op tafel zie staan. Curry, yum ik heb je gemist, zoveel beter dan tomatenketchup of barbequesaus. Mijn nicht, Claudia, woont hier ook tijdelijk weer in huis dus die neemt ons de volgende dag mee op pad nadat we om half 12 ons bed uit komen. Leuk gezelschap zijn wij, slapen op de heenweg en slapen op de terugweg. Ik weet niet wat het is, maar zodra we in een auto of bus zitten vallen ons ogen dicht. Fijne stoelen, lekker warm, lekker hobbelen en wij slapen. Men is hier gewend om veel te rijden, wij in Nederland zitten overal dichtbij en rijden in 10 minuten naar de stad. Hier is de stad een uur weg en is dat relatief dichtbij. Boodschappen kun je hier wel in het dorp doen, maar wij gaan “even” naar een Europese winkel om onder andere oude kaas te halen en je bent zo’n 45 minuten onderweg. En dan moet je nog terug! Geeft niet, wij slapen wel ;).
De winkel was paradijs. Ik kan niet zeggen dat ik echt dingen heb gemist uit Nederland, maar als je daar bent en je ziet kroketten en frikandellen in het vriesvak liggen dan slaak je wel een gelukskreetje. Traktatie van ons, kroketten voor de lunch!

Over eten gesproken, gisteravond in Melbourne met Claudia, haar date & friend gingen we een hapje eten. We hadden niet zo’n honger dus Kedie en ik besloten een bord te delen. Bogan Burger, typisch Australisch blijkbaar, we hadden geen idee. Luister en huiver: logischerwijs brood, sla, tomaat, een biefstuk (huh?), een kipschnitzel (dubbel huh??), een gebakken ei, ananas, bacon, rode bieten, cheddar kaas, allemaal op 1 burger. En alsof dat nog niet genoeg was ook nog een flinke portie potato wedges en een salade. Eerlijk, als je dat in je eentje op kan ben je echt een baas der bazen. Met mijn ikneemvanalleswat-hapjes kwam ik amper op een kwart en je kon mij echt rollen. NOOIT MEER!

Vandaag was geheel in het teken van Dezi, het kindje van mijn nichtje Bianca werd 1 jaar oud. Hier wordt de eerste verjaardag altijd groots gevierd, iets van vroeger, omdat het eerste jaar het meest risicovol is en er op geproost moet worden als ze dit zonder kleerscheuren doorkomen. Help!! 25 kinderen in de leeftijdscategorie 1 tot 6. Maar er werd vantevoren al aangekondigd “just drink” en “ it’s for the parents, not the kids”. De ongeschreven regel is dat iedereen hier zijn eigen drank meeneemt en de gastvrouw zorgt voor het eten. Niet alleen op feestjes, maar ook gewoon wanneer je even ergens op bezoek gaat, is het gebruikelijk om je eigen sixpack bier mee te nemen. Om 11 uur werden de eerste blikjes bier aangebroken en om half 12 kreeg ik mijn eerste jelly vodka shot. De kinderen vermaken zichzelf en wonderbaarlijk heb ik er maar 1 horen huilen. Om 3 uur ’s middags na de BBQ zijn de ouders al redelijk teut en daardoor met hun kinderen toe aan een middagdutje. Prima concept om te introduceren in Nederland (ik zeg Sanne in November?).

Hoeveelnachtjesslapen.nl/20120930 - 111 nachtjes al onderweg Hoeveelnachtjesslapen.nl/20130210 - 22 nachtjes nog maar in Australie Hoeveelnachtjesslapen.nl/20130330 - 70 nachtjes voor ik thuis ben

Time flies..